Donderdag 14 februari 2008
Psalmen 139:1b-3
HEER, u kent mij, u doorgrondt mij, u weet het als ik zit of sta, u doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, u merkt het op, met al mijn wegen bent u vertrouwd.
HEER, u kent mij, u doorgrondt mij, u weet het als ik zit of sta, u doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, u merkt het op, met al mijn wegen bent u vertrouwd.
2 reacties op de tekst van donderdag 14 februari 2008 – Psalmen 139:1b-3
Heerlijk.
En ernstig.
Heerlijk, want je bent nooit zoek. En ernstig, want ik kan me niet verstoppen. Wil ik ook niet. God kent van verre mijn gedachten. Niet omdat God ver weg is (er zijn voldoende teksten die aantonen dat de Here nabij is), maar omdat die gedacht nog ver weg is; diep op de bodem van mijn hart ligt misschien iets dat nog geen vaste vorm heeft , maar God is er al bij.
Ik kan er niets aan doen als er wordt aangebeld, maar ik kan zelf beslissen of ik die persoon binnenlaat of niet. Zo is het ook met een gedachte. Dat hij komt, is niet erg. Maar wat doe ik er mee?
Ik wil mij beijveren om mijn gedachten te toetsen aan de gehoorzaamheid van Christus, zoals Paulus adviseert.
met een bijbelstudie kwam ik erachter dat het begin van dit psalm eigelijk negatief over god spreekt. in de zin dat god op ons neerkijkt en ons gevangen houdt en alles weet. maar halverwege het psalm komt de wending en ziet david de majesteit van god in het ondoorgrondelijk kennen van ons.
Laat een reactie achter