Dagelijks Woord - Een goed begin van de dag

Kerntekst: 2Kor.1:5: Zoals wij volop delen in het lijden van Christus, zo delen wij volop in de troost die God ons door Christus geeft.

Lezen: 2Kor.1:1-11

Paraphrase van de Heilige schrift door C.Vonk:
Indeling van de tweede Korinthiërsbrief: DEEL 1:

1:1 – 2:17: Hoe Paulus over onze verhouding denkt
3:1 – 4:6: Hoe Paulus denkt over het verschil tussen de dienst van Mozes en die van hemzelf.
4:7-5:8: Hoe Paulus denkt over onze personen / aarde vaten
5:9-6:10 Hoe Paulus denkt over onze dienst: Ambassadeurs
6:11-7:1 Wat Paulus denkt van u: Heiligmaking
7:2-16 Dus nogmaals: Hoe Paulus denkt over onze verhouding. Alles is weer goed!

Indeling van de tweede Korinthiërsbrief DEEL2: Dit is nu niet van toepassing.

Verklaring tekst: Want wat ik de laatste tijd te lijden heb, is wel meer dan erg. Dat komt omdat ik in dienst sta van Christus. Maar daarom is de tróóst, die ik daaruit ontvang, navenant. Omdat het immers lijden om Christus wil is, en dat is zo’n groot voorrecht, dat het alles ruimschoots vergoedt.

Korte verklaring der Heilige schrift door Dr. F.W. Grosheide: Vers 5 spreekt een evenredigheid uit als reden van het vorige. Nu de apostel zelf door God vertroost wordt, kan hij anderen troosten, omdat bij hem niet alleen het lijden van Christus groot is, maar ook de vertroosting. Met smarten van Christus is zeker niet alleen, misschien zelfs niet in de eerste plaats het lijden om Christus wil bedoeld. De gedachte , die aan deze uitdrukking ten grondslag ligt, is veeleer deze, dat ons leven is en moet zijn een kruis dragen achter Christus aan. De apostel spreekt dus niet van het borgtochtelijk lijden van Christus maar van Zijn optreden in de wereld, dat de breuk met de wereld, een veroordeling van de wereld betekent, en dat daarom voor He en de zijnen lijden in de wereld ten gevolg heeft.

In Kor.1 en 2 heeft Paulus op deze breuk met de wereld, op het onverenigbare ook van leven in de wereld en het zijn hoop stellen op het kruis van Christus gewezen. Zo onstaat lijden om Christus wil, maar in ieder geval smarten van Christus, smarten die bij Hem behoren, voor Zijn volk. Zelfs in overvloed, maar ook in overvloedige vertroosting, want Christus heeft de wereld overwonnen. Onze vertroosting is te verstaan, als troost die we ontvangen. Maar dat 0ns houdt ook in, dat de ontvangen troost in staat stelt anderen te troosten.

Meningen van anderen: Dr. M.R. van den Berg:

Bij het lijden van een Christen mogen we denken aan bijv. de volgende zaken: Haat, gevangenschap, geseling, verbeurdverklaring van bezit, verbanning, en zelfs de dood.

Bij vertroosting mogen we denken aan Hand. 14:22: Dat hij in leven en sterven het eigendom van Christus was en dwars door de verdrukking heen het koninkrijk van God zou binnen gaan. Dat is het hart van de vertroosting. Maar we kunnen ook denken aan goede berichten, zoals Paulus deze kreeg van Titus, m.b.t. de goede wending van zaken in de gemeente van Korinthe. Dit heeft hem echt vertroost (hfst.7:5).

Deze vertroosting viel hem overvloedig ten deel en hij mocht deze doorgeven aan anderen die ook moesten lijden t.a.v. het evangelie. En dat doorgeven is dan weer een extra vertroosting voor jou.

Meningen van anderen: Dr. J.Hoek en Dr. N.J. Hommes: Tussen leed en troost bestaat een wet van communicerende vaten. Hoe meer het kruis dragen achter Christus aan, lijden met zich mee brengt, des te meer stijgt de troost die men ontvangt. En waarmee we dus anderen kunnen troosten. Jezus is in het lijden van de gelovigen geen toeschouwer. Hij reikt hun de beker der verlossing. Hij weet wat het is en geeft de vertroosting aan ons door.

Meningen van anderen: F.J.Pop:Paulus is zich er van bewust, dat hij eerst moet delen in het lijden van Christus, wil hij kunnen delen in zijn verheerlijking. Rom.8:17 / Petr. 4:13). We kunnen stellen dat het lijden van Christus onlosmakelijk verbonden is met het apostolaat. Dat is niet vreemd, want de afgezant krijgt óf eer óf smaad. De smaad die hij krijgt, zijn naar wezen en bedoeling voor Christus bestemd.

De vertroosting komt tot uitdrukking in een zegelied (zie 6:4-10).

Mijn conclusie:
Bij het bestuderen van de diverse commentaren ben ik tot besef gekomen, dat ik nog moet beginnen met het ervaren van vervolging en lijden om Christus wil en kan persoonlijk dit gevoel van vertroosting niet ervaren. De speldeprikjes die ik tot nu toe heb meegemaakt, stellen niets voor en bij ongemak of een vervelende reactie voel ik me al gauw persoonlijk aangevallen en reageer dienovereenkomstig. Toch geloof ik dat ik bij vervolging en lijden, stand zal houden en dat hetgeen beschreven staat in dit stuk , ook mijn deel kan worden en ik deze vertroosting dan door zal kunnen geven om anderen te bemoedigen en te versterken.

Mijn gebed: Ik vind het moeilijk Heer om te vragen of U me wilt laten lijden om Christus wil. Ik zie en geloof dat het lijden een deel van een christen “behoort”te zijn en dat het welvaartsevangelie, waarbij alles maar goed is en wordt, niet het juiste evangelie is omdat onze tegenstander pas gaat reageren als we Christus verkondigen, die ons voorbeeld is geweest en nog in het lijden en de vertroosting in het lijden. Leer mij Uw weg hierin Heer en God. Zegen een ieder die hier amen op durft te zeggen.

-knip-