Dagelijks Woord - Een goed begin van de dag

Dit alles is pure genade, wat een voorbeeld voor ons naar anderen toe.

Kerntekst: 2 cor.5:18-19: Dit alles is het werk van God. Hij heeft ons door Christus met zich verzoend en ons de verkondiging daarover toevertrouwd. Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend: hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend.

Lezen: 2Cor.5:11-21

Pharaphrase door de Heilige schrift door C.Vonk: Als je de tekst zo ui de Corinthiërs brief licht en probeert er een verklaring op los te laten, zonder de achtergronden verder te bekijken, dan zal dit moeilijk zijn. dus wil hier wat achtergrondgegevens vermelden.

Voor Paulus kan de gemeente in Corinthië het beste beschreven worden als een begaafd maar lastig kind, voor Paulus was het zijn lastigste kind, maar hij hield zielsveel van dit kind. Dit blijkt wel als hij tussen zijn eerste en tweede bezoek in Efeze nodig is om daar te helpen de gemeente aldaar te bouwen. De twist, waarover gesproken werd in 1Corinthiërs, is opgelost en schijnbaar vanuit een nieuwe ernstige situatie in Corinthië onderbreekt Paulus zijn werk in Efeze voor een periode om naar Corinthië te gaan.

In 2 Corinthiërs worden langzaam maar zeker bepaalde problemen zichtbaar: slechtheid, hoererij en zwelgerij, maar ook de invloed van de Jodenchristelijke tegenstanders. Er is een terugval naar een heidens levenspeil te zien en als we ons nu focussen op 2 Cor.5:18 -19 dan zien we dat de schrijver hier aangeeft dat we hier niet alleen te doen hebben met Christus , maar – en dat is meer – met God. aan Hem is al datgene te danken: niet alleen de dood van Christus, maar ook de prediking daarvan.

Wat het eerste aangaat: “Het is God zelf geweest, die in het sterven van Christus de hand heeft gehad. Daardoor heeft Hij zelf eerst gezorgd voor een verzoening tussen Zich en ons. en wat het tweede betreft: De prediking van Christus Zijn verzoeningsdood: Het is ook God zelf, Die aan ons de dienst van de verzoening gegeven heeft. Dat werk namen we niet uit ons zelf ter hand, maar het werd ons opgedragen door God: Het is God geweest , Die in het lange lijden van Christus bezig was. Hij was toen bezig heel de wereld met zichzelf te verzoenen.

Dat deed Hij op deze manier, dat Hij de overtredingen, welke de mensen toch zelf bedreven hadden, niet toerekende aan hen. En wat het tweede aangaat: De prediking van die verzoening heeft Hij ons opgelegd. Zoals men een schat legt in een pot, zo heeft Hij in ons het Woord van verzoening gelegd.

Korte verklaring der Heilige schrift door Dr. F.W.Grosheide:

Vers 18: Dit vers geeft aan dat allereerst gelet wordt op de oorsprong van alles. Het oude is voorbijgegaan en het nieuwe is ontstaan. God is de bron van alle goed, dus ook de genade. Niet de apostelen doen het werk, maar God werkt door hen. In de tweede plaats leert vers 18 ons iets omtrent het werk van God. We zien hier hoe de nieuwe schepping kan en is ontstaan. God heeft ons met Zichzelf verzoend, door Christus”. Het woord verzoenen geeft aan dat God iets verandert, bepaald dat hij de verhouding van de mens tot Zich verandert, vernieuwt.

En dan komt naar voren wat wij verzoenen noemen, als er staat, dat God die verandering tot stand brengt door Christus, dat is door Hem, die voor ons gestorven is en opgewekt. Zo is het werk, de daad van God, de grond voor het ontstaan van een nieuwe schepping.

In het volgende stuk van het vers wordt beschreven dat God de verzoening laat verkondigen. Zo spreekt Paulus over zijn taak en het overreden gebeurd door het preken van de verzoening.

Vers 19:We zien hier dat het werk van Christus slaat op diens hele bediening: Van geboorte tot de hemelvaart. We letten erop dat er hier gesproken wordt van de wereld. Wat God met Zichzelf verzoent zijn niet wat losse individuen, maar het is één geheel. Dat geheel slaat op hen aan wie de zonden zijn vergeven.

Nu lezen we twee zinnen, die aangeven wat er bij dit verzoenen kwam kijken: Het niet toerekenen valt zakelijk met de verzoening samen en het leggen van het woord der verzoening is een gevolg van het verzoenen en aanvulling van het verzoenen zelf. Het woord “overtreding”uit vers 19 spreekt van de val in de zonde, van het kwaad, dat we (tegen onze wil) steeds weer bedrijven. Daarom kan dit woordgoed de dagelijkse ongerechtigheden aanduiden van Gods kinderen,. Het niet toerekenen valt dan ook onder de verzoening van de vergeving van de voortdurende overtredingen van de wet van God.

“Heeft gelegd” spreekt van een daad Gods, die Hij eenmaal heeft verricht. Het woord van de verzoening is eens voor altijd aan de apostelen toevertrouwd.